Familieopstelling en Stief-advies
“Hij scharrelt om me heen en snuffelt aan mijn haar. Ik zit heel stil, laat hem zijn gang gaan. Ik wil dit ervaren, ook al vind ik het spannend”.
De eerste zin van een verhaal uit de bouquetreeks? Nee…
Het begin van een spannende romance met een knappe vent? Mmm, ook niet.
Het is iets heel anders……..
Het terugvinden van het werkritme na mijn vakantie kost me moeite, zeker met dit prachtige weer. Ik heb een heerlijke actieve vakantie gehad, wandelend in de bergen met Man. Daarna trakteerde ik mezelf op een weekje fietsen langs de Moezel. Lekker in mijn eentje, daar hou ik van, met alle tijd en ruimte voor mezelf. Ik krijg dochter echt niet meer mee, net zo min als stiefdochter (als die in de buurt zou wonen).
En nu, na de vakantieperiode, gaat alles weer zijn gewone gangetje.
Gewoon. Klinkt lekker rustig, vertrouwd, veilig.
Maar wat betekent het eigenlijk voor een stiefouder, dat ‘alles weer zijn gewone gangetje gaat’?
Zomer, een aantal jaar geleden. Stiefdochter komt bij ons en dat is best bijzonder. Ze woont aan de andere kant van de wereld, in Cuba, waar ook haar vader geboren is. Vanwege haar werk en de lange, dure reis is het niet zo vanzelfsprekend om elkaar vaak te zien. Maar als ze hier eenmaal is, dan blijft ze een paar maanden. Dochter en haar halfzus zijn dol op elkaar. Ze zijn weliswaar ‘half’, maar ze voelen zich échte zussen.
Nu Rosio toch in Europa is, is het leuk voor haar om wat extra sightseeing te doen. Een vakantie in een vakantie. Er worden wilde plannen bedacht.
Lees verder →
De een vindt het supergezellig, de ander een gruwel: met 30 familieleden een weekend in een groot vakantiehuis.
Kort geleden was het ons jaarlijkse familieweekend. Ik was er bij, samen met moeder, 5 broers en zussen, zwagers, schoonzussen en de kinderen, waarvan een aantal met vriend of vriendin.
Ik voel me rijk dat we er allemaal nog zijn, behalve onze lieve (o)pa die enorm zou genieten van het samenzijn. Dankbaar ben ik dat we om elkaar geven, dat we allemaal door dezelfde deur kunnen en dat we zin hebben om dit te doen.
We hebben het hele weekend veel gedaan: serieus gepraat en onzin gekletst, lekker gegeten en veel gedronken, verrassend geschilderd, fanatiek gesport en onnoemelijk veel spelletjes gedaan.
Ieder heeft zijn/haar rol in het geheel.
Lees verder →Ook al geloof je er niet in. Ook al vind je die commercie maar niks. Ook al vind je het niet nodig om het te vieren. Feit is dat je niet om alle aandacht en publiciteit van moederdag heen kan. Etalages vol leuke, lekkere én nutteloze spullen. Foto’s van de ‘liefste moeder’ in de krant. Je kinderen die op de crèche en school iets voor je knutselen. Een ontbijtje op bed van je oudere kinderen en misschien een zelf gekocht cadeautje.
Denk je dan: ‘Ik ben het hele jaar moeder, waarom nu opeens zo’n poespas?’ Of vind je het wel fijn om op deze speciale dag extra in het zonnetje gezet te worden?
Ik ben moeder van Alissa en stiefmoeder van Rocio, de Cubaanse dochter van mijn man. In Cuba Lees verder →
‘Maar iederéén mag het!’, zei zij verwijtend toen ze aan mijn wenkbrauwen zag dat ze niet meteen JA kon verwachten op haar idee dat ze plompverloren bij mij neerlegde.
Ik moet zeggen dat haar enthousiasme me nog tegenhield om niet direct een duidelijke grens van NEE op te werpen. Want wat is er leuker voor een meid van 16 jaar om naar een festival te gaan op Koningsdag? Maar…..moet dat persé helemaal naar het andere eind van Nederland?
‘Ga eens mee, dit is echt iets voor jou!’ Een paar vrienden wilden me meenemen naar een familieopstelling. Maar het leek me niks: zweverig gedoe en ik hield niet van toneelspelen. Ze bleven aandringen. Na een jaar werd ik toch nieuwsgierig en ging eindelijk een keer als representant naar een opstelling.
Ik was verrast, verbaasd en danig onder de indruk. Van een toneelspelletje was absoluut geen sprake. En zweverig? Het was ongrijpbaar en bijzonder, maar wel helemaal ’to the point’. Ik had (ook als representant) voor mezelf direct helder welke parallellen er waren tussen mijn moeder, mijn dochter en mijzelf. Wat een intrigerende methodiek. Hier wilde ik méér van meemaken.
Ik ben de oudste van 6 kinderen, maar de rol van ‘oudste’ paste me niet echt lekker.
Lees verder →Heb jij dat ook weleens: dat je iets hoort, leest of meemaakt waar je zó door geïnspireerd raakt dat het je niet meer loslaat? Ik had dat laatst. Ik was bij een superboeiende lezing van Anna Verwaal bij Interakt, een centrum voor meergenerationele therapie. Huh? Wát voor therapie? Het woord zegt het eigenlijk al, deze therapie gaat voorbij de grenzen van generaties. Er wordt dus niet alleen gekeken naar MIJ, maar ook naar vorige generaties; naar mijn moeder, mijn grootmoeder en misschien nog verder terug.
De lezing die ik bijgewoond heb, heette ‘Conceptie, zwangerschap en geboorte, de reis die ons leven bepaalt’. Die titel raakte me diep. Daar zat voor mij een grote waarheid in.
Mensen helpen, het heeft er altijd in gezeten.
Intuïtie
Als kind al had ik oog voor mijn klasgenootjes die het, volgens mij, moeilijk hadden. Ik voelde vaak intuïtief aan hoe het met iemand ging. En hoewel ik op dat moment nog niet begreep hoe het werkte, was het zeker een spiegel voor me. Want ik zag en voelde natuurlijk óók iets wat ik bij mijzelf herkende.
Iets met kinderen
Het antwoord op de vraag welke opleiding ik na de middelbare school wilde doen was niet zo moeilijk.
Je hebt een drukke dag. Er moet van alles, en je hebt het gevoel dat je achter jezelf aanloopt. Je kind is huilerig en druk. Als zij dan eindelijk in bed ligt en jij alleen nog maar op de bank wilt zitten, klinkt het: “Mam, ik kan niet slapen!”. Je bent geïrriteerd en reageert ongeduldig. Waar je later spijt van hebt.
Je zoontje wil na schooltijd nooit buiten spelen en zit het liefst binnen computerspelletjes te doen. Jij zou graag zien dat hij naar buiten gaat en dat hij contact heeft met andere kinderen. Je maakt je zorgen om hem en je bent geïrriteerd.
In beide gevallen wordt er bij jou iets geraakt. Waardoor maak jij je precies zorgen of wat maakt jou echt boos en ongeduldig? Durf jij in de spiegel te kijken?
