- Je ziet er als een berg tegenop als je stiefkinderen komen. Je voelt je een vreemde in je eigen huis en bent stiekem opgelucht als ze weer weggaan. En daar schaam je je dan weer voor.
- Je slooft je uit voor je stiefkinderen, maar die lijken dat niet te merken. Je snakt naar een beetje waardering voor alles wat je voor hen doet. Je bent gekwetst en het maakt je boos.
- Je voelt je schuldig ten opzichte van je eigen kinderen. Die hebben het al moeilijk door de scheiding en moeten jou nu ook nog delen met een man en kinderen waar ze niet om gevraagd hebben. Dat doet je verdriet.
Vervelend én positief
Het vervelende hiervan is dat het stiefleven een behoorlijke uitdaging wordt, waar je doodmoe van kan worden. Maar het positieve is dat het een bron kan zijn om van te leren en te groeien.
Want:
Die onzekerheid, boosheid of machteloosheid heb je misschien niet alleen in deze stiefsituaties. Wellicht herken je ze ook op andere gebieden van je leven: in je gezin van herkomst, bij vrienden of op je werk.
