Het terugvinden van het werkritme na mijn vakantie kost me moeite, zeker met dit prachtige weer. Ik heb een heerlijke actieve vakantie gehad, wandelend in de bergen met Man. Daarna trakteerde ik mezelf op een weekje fietsen langs de Moezel. Lekker in mijn eentje, daar hou ik van, met alle tijd en ruimte voor mezelf. Ik krijg dochter echt niet meer mee, net zo min als stiefdochter (als die in de buurt zou wonen).
En nu, na de vakantieperiode, gaat alles weer zijn gewone gangetje.
Gewoon. Klinkt lekker rustig, vertrouwd, veilig.
Wat is ‘gewoon’ in een stiefgezin?
Maar wat betekent het eigenlijk voor een stiefouder, dat ‘alles weer zijn gewone gangetje gaat’?
Is het de tijd dat je eigen kinderen bij jou zijn, of bij je expartner? En ervaar je het als ‘gewoon’ dat de stiefkinderen bij jullie in huis zijn of is dat juist een verstoring van de normale gang van zaken?
Welk idee hebben trouwens de (stief-)kinderen bij ‘gewoon’? Ervaren ze het ene huis hetzelfde als het andere huis? Waar voelen ze zich het meest vertrouwd en veilig? Hebben ze toestemming van beide ouders om te voelen wat ze voelen? Kunnen en willen ze wel kiezen tussen het ene en het andere huis, tussen de ene en de andere ouder?
Een onmogelijke keuze
Laatst hoorde ik het waargebeurde verhaal over een meisje dat eindexamen heeft gedaan en nu gaat studeren. De studie is in een plaats die makkelijk aan te reizen is vanaf haar woonplaats. Zij heeft er echter voor gekozen om te gaan wonen in de stad waar ze gaat studeren.
De reden? Niet omdat dat zo’n leuke stad is. Niet omdat ze daar mensen kent. Niet omdat het reizen haar tegenstaat. Niet omdat ze zo graag alleen wil wonen.
Nee, de reden is dat ze anders zou moeten kiezen tussen wonen bij haar vader of haar moeder, met wie ze allebei goed kan opschieten. Die keuze wil ze niet maken. Kan ze niet maken. Niet alleen voor haarzelf, maar ook omdat ze weet dat met welke beslissing ze ook neemt, een van haar ouders zich gekwetst voelt.
Onbewust en onbedoeld
Ook al gaat het om een wat ouder kind, dit soort loyaliteitskwesties blijven vaak bestaan. Vooral als zij voelt dat er tussen de ouders iets wringt. Dat er dingen niet uitgesproken worden. Dat er onderhuidse emoties en spanningen zijn. Ouders brengen deze meestal onbewust en onbedoeld over op hun kind.
Hoe ik jou kan helpen
Gratis e-gids ‘Stief zonder stress’
Gratis telefonisch meedenk-gesprek
Geef een reactie