De kracht van een Opvoedopstelling
Mijn eerste ervaring
‘Ga eens mee, dit is echt iets voor jou!’ Een paar vrienden wilden me meenemen naar een familieopstelling. Maar het leek me niks: zweverig gedoe en ik hield niet van toneelspelen. Ze bleven aandringen. Na een jaar werd ik toch nieuwsgierig en ging eindelijk een keer als representant naar een opstelling.
Ik was verrast, verbaasd en danig onder de indruk. Van een toneelspelletje was absoluut geen sprake. En zweverig? Het was ongrijpbaar en bijzonder, maar wel helemaal ‘to the point’. Ik had (ook als representant) voor mezelf direct helder welke parallellen er waren tussen mijn moeder, mijn dochter en mijzelf. Wat een intrigerende methodiek. Hier wilde ik méér van meemaken.
Mijn overleden broertje
Ik ben de oudste van 6 kinderen, maar de rol van ‘oudste’ paste me niet echt lekker.
Lees verder →Wat een baby al heeft meegemaakt als hij nét geboren is
Voorbij grenzen
Heb jij dat ook weleens: dat je iets hoort, leest of meemaakt waar je zó door geïnspireerd raakt dat het je niet meer loslaat? Ik had dat laatst. Ik was bij een superboeiende lezing van Anna Verwaal bij Interakt, een centrum voor meergenerationele therapie. Huh? Wát voor therapie? Het woord zegt het eigenlijk al, deze therapie gaat voorbij de grenzen van generaties. Er wordt dus niet alleen gekeken naar MIJ, maar ook naar vorige generaties; naar mijn moeder, mijn grootmoeder en misschien nog verder terug.
Een bijzondere reis
De lezing die ik bijgewoond heb, heette ‘Conceptie, zwangerschap en geboorte, de reis die ons leven bepaalt’. Die titel raakte me diep. Daar zat voor mij een grote waarheid in.
Lees verder →10 jaar Praktijk Trotse Moeders
Hoe het zover kwam
Mensen helpen, het heeft er altijd in gezeten.
Intuïtie
Als kind al had ik oog voor mijn klasgenootjes die het, volgens mij, moeilijk hadden. Ik voelde vaak intuïtief aan hoe het met iemand ging. En hoewel ik op dat moment nog niet begreep hoe het werkte, was het zeker een spiegel voor me. Want ik zag en voelde natuurlijk iets wat ik bij mijzelf herkende.
Iets met kinderen
Het antwoord op de vraag welke opleiding ik na de middelbare school wilde doen was niet zo moeilijk.
Je kind is jouw spiegel
Komt dit je bekend voor?
Je hebt een drukke dag. Er moet van alles, en je hebt het gevoel dat je achter jezelf aanloopt. Je kind is huilerig en druk. Als zij dan eindelijk in bed ligt en jij alleen nog maar op de bank wilt zitten, klinkt het: “Mam, ik kan niet slapen!”. Je bent geïrriteerd en reageert ongeduldig. Waar je later spijt van hebt.
Je zoontje wil na schooltijd nooit buiten spelen en zit het liefst binnen computerspelletjes te doen. Jij zou graag zien dat hij naar buiten gaat en dat hij contact heeft met andere kinderen. Je maakt je zorgen om hem en je bent geïrriteerd.
Durf jij?
In beide gevallen wordt er bij jou iets geraakt. Waardoor maak jij je precies zorgen of wat maakt jou echt boos en ongeduldig? Durf jij in de spiegel te kijken?
* Kiezen bij scheiding: papa of mama?
Onderhuidse emoties
Als partners gaan scheiden is dat voor beiden meestal een emotionele periode. Begrijpelijk, het is een weloverwogen moeilijke beslissing, zeker als er kinderen in het spel zijn. Die worden zomaar met de nieuwe situatie geconfronteerd. Ook al lijkt het aan de buitenkant alsof ze er weinig last van hebben, onderhuids spelen vaak heftige emoties.
‘Stiefkinderen. Wat vinden zij van de nieuwe partner en het nieuwe gezin?’
In dit boek van Carolien Jolles vertellen kinderen openhartig over hun gevoel rondom de scheiding (de namen zijn gefingeerd).
Eva
‘Ik moest partij kiezen, maar ik wist niet voor wie. Ik wilde voor de een opkomen, en ook voor de ander. Maar ik was bang ze allebei kwijt te raken, dus zei ik maar niets.
* Leuk, vakantie! Of niet?
Zo zijn kinderen
Kinderen die veel plezier hebben,
kinderen die genieten van hun vrije dagen,
kinderen die naar je luisteren,
kinderen die je helpen…..
Maar ook…..
kinderen die zeuren dat het te warm is,
kinderen die alleen maar ‘hangen’,
kinderen die ruzie maken,
kinderen die niet willen slapen, Lees verder →
* Ik herken het gevoel
Dansvoorstelling
Ik weet het….het leidt af, het kost tijd en ook vaak energie. Maar soms is facebook leuk en herkenbaar. Zoals deze keer. Ik werd geraakt door een video van een dansvoorstelling van drie meisjes van een jaar of acht, alle drie gekleed in een roze jurkje. (Lees eerst verder en bekijk straks de video hieronder).
Alle aandacht
Ze dansten op een podium voor een enthousiast publiek met vooral familie en vrienden. Het middelste meisje stal overduidelijk de show. Ze was grappig, beweeglijk en extravert, en alle aandacht ging naar haar. Haar vriendinnetjes aan de linker- en rechterkant fungeerden als haar assistentes. Het publiek schaterde het uit en aan het eind van de voorstelling kregen ze een daverend applaus. Een grappige video.
Een bekend gevoel
En toch: mij bekroop een bekend gevoel.
* Ben jij een goede moeder?
Doe ik het wel goed?
Veel moeders twijfelen weleens aan zichzelf en vragen zich af: ‘Ben ik een goede moeder?’
Zo makkelijk is die vraag niet te beantwoorden. Een goede moeder in wiens ogen? In de ogen van je familie?
In de ogen van al diegenen die het natúúrlijk beter weten dan jij?
In je eigen perfectionistische, kritische ogen?
Of in de ogen van je kind?
Die laatste kan dat misschien nog het beste beoordelen. Hij heeft tenslotte altijd en overal met jou te maken als moeder.
Wat ik aan mijn dochter vroeg
Ook ik worstel regelmatig met dat onderwerp. Vraag me dan vertwijfeld af: Ben ik te streng? Laat ik over me heen lopen? Moet ze niet wat meer in huis doen? Geef ik haar wel genoeg aandacht? Moet ik niet één lijn trekken met haar vader?
Daarom vroeg ik aan mijn dochter van 16: ‘Waar moet een goede moeder aan voldoen?’
Vrijheid geven
Als eerste zei ze Lees verder →
* Minder schade voor kinderen bij scheiding
Indrukwekkende film over echtscheiding
Ik kon er niet van loskomen. Dat heb je weleens, zo’n film die je bezig blijft houden. Zoals laatst het heftige echtscheidingsdrama ‘Jusqu’à la garde’. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Met kippenvel. Omdat zo zichtbaar in beeld komt dat iedereen van het gezin overspoeld wordt door emoties. En omdat de angst van het zoontje akelig voelbaar is. En ook omdat het nauwelijks voorstelbaar is dat dit kan gebeuren.
Wat nu als….
Deze scheiding was waarschijnlijk niet te voorkomen geweest, maar…….wát nu als de ouders ergens in dit scheidingsproces een Opvoedopstelling hadden gedaan? Wat zou dat betekend hebben voor deze moeder die het gevoel heeft dat ze er helemaal alleen voor staat. En voor vader die niet weet waarom hij zo snel in woede uitbarst. En vooral voor de 17 jarige dochter en de zoon van 12 Lees verder →
* Niemand luistert naar me
Het zaadje
De wijze man pakte een beukennootje van de grond en zei:
“De regen of de zon raakt dit zaadje aan, maar weet niet of er een beukenboom of een dennen- boom uitgroeit. Dat wat er in zit, komt er uit.
De mens is als dit zaadje. Dit zaadje ben jij. De ander kan je alleen raken als jij ‘het in je hebt’. Zoals een beukennootje alleen een beukenboom kan worden als ‘het er in zit’.
Dus iedere keer als je door de ander wordt geraakt, of dit met boze woorden gebeurt of een compli- ment, met slaan of met een streling, iedere keer word je geraakt in je ‘zijn’. En iedere keer kun je iets over jezelf te weten komen en daardoor groeien.
Je doet dankzij de ander steeds nieuwe ontdekkingen over jezelf”.
(Verkort, bewerkt stukje uit: “Een gelukkig mens en andere geheimen” van Theije Twijnstra).
Niemand luistert naar me
We maken het allemaal mee. Je vraagt aan je kind of hij je even wil helpen. Geen reactie. Ook niet na 2 en zelfs niet na 3 keer vragen. De meeste ouders reageren geïrriteerd, boos, verwijtend. Of stil, verdrietig, machteloos.
Meestal is deze emotie Lees verder →