Opvoedpepper

Slingers en taart. Die horen er natuurlijk bij. 
Als ze hier zou zijn, zouden we de vlaggetjes ophangen en samen een taartje eten.

Maar ze is hier niet. Rosio. 
Dochter van mijn man. Halfzus van Alissa (hoewel ze zich allebei niet ‘half’ voelen). En al 23 jaar mijn stiefdochter.

Vandaag is ze jarig, ze wordt 31.
Omdat ze in Cuba woont, kunnen we haar verjaardag niet gezamenlijk vieren.
Dat is pijnlijk en verdrietig.

We halen bij de bakker tóch een lekker taartje om deze dag te vieren en gaan later op de dag (vanwege 6 uur tijdsverschil) videobellen om Rosio te zien, te feliciteren en via het beeldscherm te omhelzen.

Zelfde schuitje

Bij ons is de afstand het probleem, maar veel stiefgezinnen zitten in hetzelfde schuitje,
al is dat dan ‘gewoon in Nederland’.

Lees verder →

Lisanne: ik voel me buitengesloten

‘Als mijn 2 stiefdochters er zijn, klitten zij en hun vader heel erg samen. Ze kijken films waar ik niks aan vind, eten een zak chips leeg terwijl ik aan het koken ben, doen spelletjes die ik niet ken en delen grapjes en herinneringen van ‘vroeger’ toen zij nog samen een gezin waren. Het lijkt alsof ze me niet nodig hebben. Sterker nog: alsof ze het leuker vinden met zijn drieën. Dat doet pijn, ik voel me buitengesloten’. 

Een harmonieus gezin vormen, dat willen de meeste stiefmoeders. Een gezin waar iedereen voelt dat hij erbij hoort, waar voor iedereen ruimte is, waar iedereen met elkaar kan opschieten, waar ieder de rust kan vinden die zij nodig heeft. In de praktijk is het vaak anders dan je had gehoopt.

Wendy: ik kan niet zeggen dat ik hen leuk vind

‘Ik ontloop gezamenlijke activiteiten buitenshuis, want ik schaam me ervoor dat we zo’n koud en kil gezin zijn. Mijn stiefdochter negeert me, zij moet niks van me weten. Ze praat alleen met mij omdat het van haar vader moet. Ik kan trouwens zelf ook niet zeggen dat ik haar en haar broer leuk vind. Samenwonen gaat hier niet van harte’. 

Een nieuwe gezinssituatie, soms leuk, maar vaak met de nodige hobbels. Tja, jij en je nieuwe partner hebben voor elkaar gekozen, maar de stiefkinderen krijg je er gratis bij. Dan moet je maar afwachten of je hen aardig vindt. En andersom is dat natuurlijk óók zo: voor de kinderen is het een hele verandering in hun leven waar ze niet om gevraagd hebben. 

Kate: het is verdrietig dat hij niet meer komt

‘De 11 jarige zoon van mijn partner wil niet meer bij ons komen. Timo kwam altijd graag, en we hebben geen idee waarom dat nu opeens niet meer zo is. Van zijn moeder mag hij bij haar blijven, ze heeft niet met ons daarover overlegd. We zitten met een hoop vragen. Moeten we hem verplichten om te komen of moeten we hem een tijdje met rust laten? Het is pijnlijk dat we niet weten wat er aan de hand is. We konden het altijd goed met elkaar vinden, Timo is een leuke jongen. Het doet me veel verdriet’. 

De onwil van Timo kan een heleboel oorzaken hebben. Wat is de reden, wat is zijn behoefte, wat is de rol van zijn moeder? Heeft het met de beginnende puberteit te maken? Daar is niet zomaar een antwoord op te geven.

Willemijn: ik ben niet meer de gezellige moeder

‘Ik vraag me weleens af hoeveel mensen in ons samengestelde gezin óók ongelukkig zijn, net als ik?’ Met een gespannen gezicht stelt ze zichzelf deze vraag. ‘Ik voel me schuldig t.o.v. mijn twee meiden omdat ze niet meer de spontane, gezellige moeder zien die ik van oorsprong ben. Ik schaam me dat ik mijn 3 stiefkinderen niet enthousiast kan verwelkomen als ze hier komen. Ik heb echt geen hekel aan hen, maar het kost me moeite om het huis te delen met zoveel mensen. 
En ik mis ook het contact met mijn partner, zoals het was toen we nog superverliefd waren. We hebben nu bijna geen tijd meer voor elkaar’. 

Zo’n grote verandering heeft invloed op iedereen in het gezin. Het is geven en nemen. Ieder moet wennen aan elkaar, aan de plek in het nieuwe gezin, aan de ruimte die je met elkaar moet delen, aan elkaars ‘cultuur’. Het heeft (veel) tijd nodig.

Workshop voor moeders van een samengesteld gezin

Regelmatig geef ik een workshop ‘Rust en ruimte in het stiefgezin’ of een andere workshop speciaal voor stiefmoeders. In de agenda kun je zien of er de komende tijd workshops gepland zijn.

Op 8 oktober is er een workshop, speciaal vanwege de Week van de Opvoeding. Deze keer zijn de kosten slechts € 35,-

Moederdag. Ook al hecht ik niet veel waarde aan die speciale dag, het is wel zo’n moment dat ik eens extra nadenk over mijn ‘moederzijn’.

Vier jaar geleden vroeg ik mijn dochter wat ze van mij als moeder vond en welk cijfer ze mij gaf op een schaal van 0 tot 10.  Zij was tenslotte een expert, zij had elke dag met mij te maken. 

Weer een interview met dochter

Ook dit jaar was ik benieuwd hoe ze over mij dacht. Zou er iets veranderd zijn? Dus tijd voor weer een interview. Tussen alle bedrijven door en tijdens de lunch met volle mond, want een nét 21-jarige heeft het razend druk met school, stage, vriend, vriendinnen, sport en netflixen. 

Ze studeert Toegepaste Psychologie, en is dus wel gewend om situaties te analyseren en eerlijke feedback te geven. Dat heb ik geweten. 

Lees verder →