Je kind is jouw spiegel
Komt dit je bekend voor?
Je hebt een drukke dag. Er moet van alles, en je hebt het gevoel dat je achter jezelf aanloopt. Je kind is huilerig en druk. Als zij dan eindelijk in bed ligt en jij alleen nog maar op de bank wilt zitten, klinkt het: “Mam, ik kan niet slapen!”. Je bent geïrriteerd en reageert ongeduldig. Waar je later spijt van hebt.
Je zoontje wil na schooltijd nooit buiten spelen en zit het liefst binnen computerspelletjes te doen. Jij zou graag zien dat hij naar buiten gaat en dat hij contact heeft met andere kinderen. Je maakt je zorgen om hem en je bent geïrriteerd.
Durf jij?
In beide gevallen wordt er bij jou iets geraakt. Waardoor maak jij je precies zorgen of wat maakt jou echt boos en ongeduldig? Durf jij in de spiegel te kijken?
* Kiezen bij scheiding: papa of mama?
Onderhuidse emoties
Als partners gaan scheiden is dat voor beiden meestal een emotionele periode. Begrijpelijk, het is een weloverwogen moeilijke beslissing, zeker als er kinderen in het spel zijn. Die worden zomaar met de nieuwe situatie geconfronteerd. Ook al lijkt het aan de buitenkant alsof ze er weinig last van hebben, onderhuids spelen vaak heftige emoties.
‘Stiefkinderen. Wat vinden zij van de nieuwe partner en het nieuwe gezin?’
In dit boek van Carolien Jolles vertellen kinderen openhartig over hun gevoel rondom de scheiding (de namen zijn gefingeerd).
Eva
‘Ik moest partij kiezen, maar ik wist niet voor wie. Ik wilde voor de een opkomen, en ook voor de ander. Maar ik was bang ze allebei kwijt te raken, dus zei ik maar niets.
* Leuk, vakantie! Of niet?
Zo zijn kinderen
Kinderen die veel plezier hebben,
kinderen die genieten van hun vrije dagen,
kinderen die naar je luisteren,
kinderen die je helpen…..
Maar ook…..
kinderen die zeuren dat het te warm is,
kinderen die alleen maar ‘hangen’,
kinderen die ruzie maken,
kinderen die niet willen slapen, Lees verder →
* Ik herken het gevoel
Dansvoorstelling
Ik weet het….het leidt af, het kost tijd en ook vaak energie. Maar soms is facebook leuk en herkenbaar. Zoals deze keer. Ik werd geraakt door een video van een dansvoorstelling van drie meisjes van een jaar of acht, alle drie gekleed in een roze jurkje. (Lees eerst verder en bekijk straks de video hieronder).
Alle aandacht
Ze dansten op een podium voor een enthousiast publiek met vooral familie en vrienden. Het middelste meisje stal overduidelijk de show. Ze was grappig, beweeglijk en extravert, en alle aandacht ging naar haar. Haar vriendinnetjes aan de linker- en rechterkant fungeerden als haar assistentes. Het publiek schaterde het uit en aan het eind van de voorstelling kregen ze een daverend applaus. Een grappige video.
Een bekend gevoel
En toch: mij bekroop een bekend gevoel.
* Ben jij een goede moeder?
Doe ik het wel goed?
Veel moeders twijfelen weleens aan zichzelf en vragen zich af: ‘Ben ik een goede moeder?’
Zo makkelijk is die vraag niet te beantwoorden. Een goede moeder in wiens ogen? In de ogen van je familie?
In de ogen van al diegenen die het natúúrlijk beter weten dan jij?
In je eigen perfectionistische, kritische ogen?
Of in de ogen van je kind?
Die laatste kan dat misschien nog het beste beoordelen. Hij heeft tenslotte altijd en overal met jou te maken als moeder.
Wat ik aan mijn dochter vroeg
Ook ik worstel regelmatig met dat onderwerp. Vraag me dan vertwijfeld af: Ben ik te streng? Laat ik over me heen lopen? Moet ze niet wat meer in huis doen? Geef ik haar wel genoeg aandacht? Moet ik niet één lijn trekken met haar vader?
Daarom vroeg ik aan mijn dochter van 16: ‘Waar moet een goede moeder aan voldoen?’
Vrijheid geven
Als eerste zei ze Lees verder →
* Minder schade voor kinderen bij scheiding
Indrukwekkende film over echtscheiding
Ik kon er niet van loskomen. Dat heb je weleens, zo’n film die je bezig blijft houden. Zoals laatst het heftige echtscheidingsdrama ‘Jusqu’à la garde’. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Met kippenvel. Omdat zo zichtbaar in beeld komt dat iedereen van het gezin overspoeld wordt door emoties. En omdat de angst van het zoontje akelig voelbaar is. En ook omdat het nauwelijks voorstelbaar is dat dit kan gebeuren.
Wat nu als….
Deze scheiding was waarschijnlijk niet te voorkomen geweest, maar…….wát nu als de ouders ergens in dit scheidingsproces een Opvoedopstelling hadden gedaan? Wat zou dat betekend hebben voor deze moeder die het gevoel heeft dat ze er helemaal alleen voor staat. En voor vader die niet weet waarom hij zo snel in woede uitbarst. En vooral voor de 17 jarige dochter en de zoon van 12 Lees verder →
* Niemand luistert naar me
Het zaadje
De wijze man pakte een beukennootje van de grond en zei:
“De regen of de zon raakt dit zaadje aan, maar weet niet of er een beukenboom of een dennen- boom uitgroeit. Dat wat er in zit, komt er uit.
De mens is als dit zaadje. Dit zaadje ben jij. De ander kan je alleen raken als jij ‘het in je hebt’. Zoals een beukennootje alleen een beukenboom kan worden als ‘het er in zit’.
Dus iedere keer als je door de ander wordt geraakt, of dit met boze woorden gebeurt of een compli- ment, met slaan of met een streling, iedere keer word je geraakt in je ‘zijn’. En iedere keer kun je iets over jezelf te weten komen en daardoor groeien.
Je doet dankzij de ander steeds nieuwe ontdekkingen over jezelf”.
(Verkort, bewerkt stukje uit: “Een gelukkig mens en andere geheimen” van Theije Twijnstra).
Niemand luistert naar me
We maken het allemaal mee. Je vraagt aan je kind of hij je even wil helpen. Geen reactie. Ook niet na 2 en zelfs niet na 3 keer vragen. De meeste ouders reageren geïrriteerd, boos, verwijtend. Of stil, verdrietig, machteloos.
Meestal is deze emotie Lees verder →
* Grenzen, de jouwe en de mijne
De boze buitenwereld
Met een puberdochter ontkom ik er niet aan: bezorgdheid als ze ’s avonds nog op de fiets stapt om met haar vriendinnen uit te gaan. Ik gun haar het plezier, dus ik ga haar niet verbieden om op stap te gaan. En de wijze raad die ik haar al zo vaak gegeven heb, kan ze ondertussen wel dromen. ”Let op jezelf. Let op elkaar. Doe niks wat je niet wilt. Hou je drankje in de gaten. Samen uit, samen thuis”.
Wat is er nog meer te waarschuwen? Ze is een zelfstandige meid die weet wat ze wil, en vooral wat ze niet wil.
Hoe kun je kinderen beschermen tegen de boze buitenwereld? Lees verder →
* Ik bemoei me er (niet) mee
Ik draai me nog een keer om
Boos geschreeuw van dochter, heel ver weg. Nou ja, erg ver is het niet, maar omdat ik onder de dekens lig, klinkt het wel zo. Aangenaam ver weg zelfs. Het is tenslotte zondag, ik heb afgelopen week hard gewerkt en heb wel een paar uurtjes extra slaap verdiend. Nog één keer spits ik mijn oren, hoor ook man beneden, en draai me dan lekker om.
Normaal gesproken…….
En dat is bijzonder. Want normaal gesproken zou ik uit bed springen, en me ermee bemoeien. Lees verder →
* 4 moeders, 4 opvoedvragen, 1 oplossing
Nu de school weer begonnen is, wordt er door veel ouders vóór of na schooltijd heel wat afgekletst. Vakantieverhalen vieren deze tijd de boventoon. Leuke ervaringen en heimwee naar de vakantieplek, maar ook opluchting omdat de school weer begonnen is. Ik raakte in gesprek met Annika, Lynn, Sofie en Zahida.
Vakantieverhalen
Helpen zonder morren
Annika kijkt met veel plezier terug op haar fietskampeervakantie met man en dochter. Ze hebben het leuk gehad met elkaar. Elke dag was anders, lekker actief bezig zijn. Dochter hielp zonder morren mee met het opzetten van de tent en andere campingklusjes. Dat verraste Annika, want normaal is haar dochter niet zo behulpzaam.
Veel stress
Voor Lynn lijkt de vakantie ver weg. Meteen vanaf de eerste schooldag moet er weer zoveel! Vroeg opstaan, ochtenddrukte, fietssleutel kwijt, brood vergeten, middagdrukte, speelafspraakjes, op tijd eten, avonddrukte…., pffff, wat een stress! Lynn merkt dat ze snel geïrriteerd en boos is.Lees verder →