Grr….boos! Machteloos. Verdrietig.
- Je ziet er als een berg tegenop als je stiefkinderen komen. Je voelt je een vreemde in je eigen huis en bent stiekem opgelucht als ze weer weggaan. En daar schaam je je dan weer voor.
- Je slooft je uit voor je stiefkinderen, maar die lijken dat niet te merken. Je snakt naar een beetje waardering voor alles wat je voor hen doet. Je bent gekwetst en het maakt je boos.
- Je voelt je schuldig ten opzichte van je eigen kinderen. Die hebben het al moeilijk door de scheiding en moeten jou nu ook nog delen met een man en kinderen waar ze niet om gevraagd hebben. Dat doet je verdriet.
Vervelend én positief
Het vervelende hiervan is dat het stiefleven een behoorlijke uitdaging wordt, waar je doodmoe van kan worden. Maar het positieve is dat het een bron kan zijn om van te leren en te groeien.
Want:
Die onzekerheid, boosheid of machteloosheid heb je misschien niet alleen in deze stiefsituaties. Wellicht herken je ze ook op andere gebieden van je leven: in je gezin van herkomst, bij vrienden of op je werk.
Dit vergroot de kans om wél bij elkaar te blijven
Als ik dit artikel lees, lijkt het alsof het ouderschapsplan en praktische zaken zoals alimentatie, woonplaats etc. de bepalende factor zijn voor het uit elkaar vallen van het samengestelde gezin. Hoewel die zeker heel belangrijk zijn, is naar mijn mening iets anders het állerbelangrijkst.
Communicatie.
Slechte communicatie maakt een hoop kapot. Wat volgens mij de essentie is: waaróm is de communicatie slecht? Waarom luistert de een niet naar de ander, waarom sluit iemand zich af en gaat een ander er vól in? Waar komt de boosheid, het verdriet, de onzekerheid, de machteloosheid vandaan?
Emotie en houding hebben niet altijd met de situatie nú te maken. Sterker nog, meestal komen die voort uit de jeugd, uit wat er gebeurd of juist gemist is in het familiesysteem. Als dáár meer aandacht aan besteed wordt (bijvoorbeeld m.b.v. een familieopstelling) kan iemand onderscheiden wat van hem/haar is en wat van de (ex-)partner.
Dan zou de communicatie met de ex-partner over ouderschapsplan, alimentatie of woonplaats wellicht beter verlopen.
Hetzelfde geldt voor het samengestelde gezin: ook daar kunnen beide partners dan hun eigen emoties en gedrag beter begrijpen (en die van hun partner), waardoor er een grotere kans is dat het samengestelde gezin bij elkaar blijft i.p.v. uit elkaar valt.
Meer weten, leren en ervaren?
Kom naar de workshop ‘In elke familie is weleens wat’ of ‘Rust in het samengesteld gezin’.
De data vind je hier.
De invloed van een gebeurtenis uit het familiesysteem op ons leven nú
Kort geleden was ik bij een bijeenkomst van ‘Broederziel’ een organisatie voor en door mensen die een broer of zus verloren zijn. Ik hoorde ontroerende verhalen over geliefde zussen en broers (groot en klein) die er nu niet meer zijn.
Het leek mijn verhaal
Zelf werd ik geraakt door het verhaal van iemand wiens broertje overleden was, heel kort na de geboorte. Het had mijn verhaal kunnen zijn: mijn oudste broertje is ook binnen een dag na de geboorte overleden.
Ik voel me rijk
Ze is er hoor!
Lang verwacht en nu eindelijk gekomen uit Cuba.
De komende 1,5 maand zal stiefdochter Rosio, samen met haar kersverse echtgenoot, bij ons wonen.
En ook al is ze ruim volwassen, ik voel me weer hélemaal stiefmoeder.
Want:
Iemand in huis, die niet vanzelfsprekend ‘eigen’ is.
De valkuil van ‘leuke activiteiten verzinnen’.
Serviesgoed dat op een andere plek staat.
Lampen die de hele nacht branden.
Mijn vaste plekje op de bank dat altijd in gebruik is.
Uitleggen hoe dingen hier (in het gezin, in huis, in Nederland) werken.
Trotse vader Emilio, die volledig op zijn dochter en schoonzoon gericht is.
Blije zus Alissa, die moet wennen aan het delen van ruimte en spullen.
En wat een gezelligheid nemen ze mee!
Een andere energie in huis.
Een positieve invloed op elkaar.
Ze zijn er nog maar 2 dagen, ik word vroeg wakker en kan niet meer slapen.
Me bewust van mijn gevoel op dit moment.
Alissa is er, met haar lieve vriend.
Rosio is er, met haar bijzondere man.
Emilio is er, de schakel tussen iedereen.
Het voelt rustig. Het voelt compleet. Het voelt fijn.
Ik voel me rijk!
Voel jij je ook rijk met je stiefgezin? Of juist helemaal niet?
Wil je sparren, informatie of tips? Er zijn veel mogelijkheden.
Gratis e-gids ‘Stief zonder stress’
Online programma ‘Stiefkompas’
Trouwen? Ik ken je niet!
Stom programma
Trouwen met iemand die je niet kent, da’s echt idioot. Maar na één keer kijken (per ongeluk, echt waar), was ik benieuwd hoe het zou aflopen met die echtparen van ‘Married at First Sight’. Na de huwelijksdag, de huwelijksreis en een paar dagen samenwonen mochten ze beslissen of ze getrouwd wilden blijven of wilden scheiden. Een paar stellen waren heel blij met elkaar, maar de meesten wilden scheiden.
Fascinerend proces
Ik vind het fascinerend. Hoe komt het dat Jan zich terugtrekt als een oester, als hij van Birgit te horen krijgt dat zij geen emotionele klik voelt? Waarom is Kim teleurgesteld, omdat ze vindt dat Antoine te weinig initiatief heeft getoond? En wat doet Astrid, die verdrietig is omdat Sander geen moeite voor haar doet? Ze overstemt haar verdriet met een schaterlach.
Lees verder →De dag dat ik stiefmoeder werd
Bruiloft op Cuba
Al dansend kwam ik hem tegen. Een knappe, lieve Cubaan, die op dat moment in Nederland studeerde. We waren stapelverliefd op elkaar. Toen zijn studie afgerond was, moest hij weer terug naar Cuba. Na korte tijd ben ik hem achterna gereisd en trouwden we, helemaal op zijn Cubaans: op teenslippers, in een rammelende auto en met een maaltijd van rijst, bonen, het geslachte huisvarkentje en veel rum.
Opeens stiefmoeder
De dochter van Emilio, Rosio van 7 jaar, was gezellig de hele tijd bij ons. Emilio was al enige tijd gescheiden van haar moeder. Op dat moment was ik me helemaal niet bewust van het feit dat ik op dat moment stiefmoeder werd. Zo voelde het helemaal niet. Maar ik wist ook niet hoe dat zou móeten voelen en wat ‘stiefmoeder zijn’ zou inhouden.
Brief aan stief (5)
Lieve stief,
Vind jij je stiefkinderen leuk? Dan heb je geluk! Want het kan ook zijn dat je echt niks voor hen voelt. Kan zomaar gebeuren, want jij hebt hen tenslotte niet uitgekozen. En ook al is het lastig, voel je je schuldig of schaam je je voor je gevoel, feit is dat je het met elkaar moet zien te rooien. En trouwens…..ook de stiefkinderen hebben jou niet uitgekozen, dus wellicht hebben zij hetzelfde gevoel.
Lees verder →Twee geboortes in één week
Een mooie dag, 9 maart
Twee powervrouwen.
Op 9 maart om 15.15 uur.
Precies 23 jaar geleden.
Ikzelf en dat kleine meisje Alissa.
We hebben het samen gedaan.
Op het geboortekaartje: ‘Een nieuwe lente, een nieuw begin’.
Nog steeds dankbaar en blij.
Nóg een geboorte deze week.
Lees verder →Terug uit Cuba
Hij is net terug uit Cuba. Het was al een paar jaar geleden dat Emilio daar was, maar nu kon hij eindelijk zijn familie weer opzoeken. Een fijn weerzien met zijn oude, zieke vader, zijn zus en broer met hun gezinnen, en natuurlijk zijn dochter Rosio.
Wat hadden ze elkaar gemist, allemaal aan de andere kant van de wereld met een enorme oceaan tussen hen in. Regelmatig hebben ze contact via telefoon, whatsapp of videobellen, maar er gaat niets boven lijfelijk contact, urenlang bij elkaar zitten, kletsen en een glaasje rum drinken.
En ook al vond Emilio het na 4 weken weer fijn om naar mij en onze dochter Alissa terug te gaan, het afscheid in Cuba viel hem zwaar.
Brief aan stief (4)
Lieve stief,
Weet je nog, toen we kind waren? Wat hadden we het fijn, wat voelden we ons vrij. Er waren nog geen verplichtingen, we mochten lekker spelen.
Herinner je je nog dat we vaak vadertje en moedertje speelden? “Ik ben de moeder, jij de vader, en zij is het kind”. Duidelijke rollen. Stiefmoeder kwam in het hele spel niet voor.