Eye-openers

Lieve stief, 

Gefeliciteerd! Waarschijnlijk vraag je je af waarom.
Nou, vandaag is het landelijke stiefouderdag.
Eigenlijk hou ik zelf niet zo van die speciale dagen, maar in dit geval vind ik het een mooi gebaar naar stiefouders.

Want wat een zware job heb je!

Lieve stief,

‘Ik wil terug naar de tijd vóórdat we samenwoonden!’

Dat schreef je en dat snap ik.
Het was nieuw, spannend en jullie hadden alle tijd en aandacht voor elkaar. Dat hij kinderen had, maakte hem alleen maar aantrekkelijker. Met zo’n vader móesten de kinderen wel leuk zijn, en jij had een zonnige toekomst met elkaar voor ogen.

Lees verder →

                                    
Lieve stief,

In sprookjes noemen ze jou boos en gemeen. Maar de meeste stiefmoeders die ík ken, hebben hele andere eigenschappen.

Ik zie aardige vrouwen die openstaan voor de kids van hun nieuwe liefde. Die hun huis openstellen en hun privacy opgeven. Lees verder →

Deze keer heb ik een interview met Wonnie.* Zij is getrouwd met Karel die een zoon (Lex) en dochter (Sylvia) heeft. Samen hebben ze nog twee dochters gekregen. 

Wanneer ben je stiefmoeder geworden?

Ik was 30 en ik had geen kinderen, toen ik mijn man ontmoette. Hij en zijn toenmalige vrouw waren al uit elkaar. Ik wist dat hij een zoon en dochter had van 10 en 12 jaar. De kinderen waren eens per week bij hem. Ze kwamen ’s middags na school en bleven tot de volgende ochtend, en ook om de week in het weekend. Het was een vrij strikte omgangsregeling, het contact met de ex was zeer gespannen. 

Hoe noem jij jezelf? Welke woorden gebruik je?

De kinderen van Karel noemen me altijd gewoon bij mijn voornaam. Ik noem mezelf ook nooit ‘stiefmoeder’. En als ik over hen praat, heb ik het over ‘de kinderen van Karel’ of gewoon bij hun naam, Sylvia en Lex. 

Je was nog vrij jong en had regelmatig 2 kinderen in huis, dat lijkt me pittig.

Het was zeer confronterend en verwarrend, om meerdere redenen.

Vakantie op Schiermonnikoog

Zelfs tijdens mijn vakantie kon ik mijn werk niet zomaar loslaten. Verschillende situaties deden me denken aan jouw en mijn rol als stiefmoeder. Ik maakte spontaan een aantal korte filmpjes (maximaal 1,5 minuut) met herkenbare thema’s.  

Soms lijkt de stiefsituatie ondoordringbaar.

Welke verwachtingen heb jij als stiefmoeder?

Wanneer wordt het nu eens makkelijker in het gezin?

Hoe zit het met jouw energie?

Voel jij je een baken van rust in je stiefgezin?

Welk pad neem jij, welke richting kies jij?

Sparren? Tips? Advies?

Vraag de gratis e-gids ‘Stief zonder Stress’ aan. Vol herkenbare situaties en de drie toverwoorden waarmee jij rust gaat voelen.

Gratis StiefKLETS maandelijks via zoom Ervaringen uitwisselen, tips delen, informatie krijgen.

Maak een afspraak voor een online of live afspraak. We bespreken jouw stiefsituatie en bekijken hoe je het beste verder kunt.

Ik praat deze keer met stiefvader Adri. Hij krijgt een bijzondere vraag van zijn stiefkind: of hij haar wil adopteren.

Adri, hoe is het allemaal begonnen?

In 1996 ben ik verliefd geworden op een Cubaanse vrouw, die toen in Nederland studeerde.
Het was wederzijds en we hadden een leuke tijd. Esperanza was gescheiden en had 2 kinderen die op dat moment bij hun oma in Cuba woonden.

Toen Esperanza na haar studie terug ging naar Cuba, ben ik meegegaan en heb ik haar kinderen voor het eerst ontmoet. Dochter Georgina was toen nog maar 1 jaar en zoon Juan was 10. Ik heb veel moeite gedaan om in Cuba werk te vinden, maar dat lukte niet. Daarom hebben we besloten om te trouwen en in Nederland verder te gaan.

Een grote verandering…

Ja, toen Esperanza met de kinderen na het afronden van alle Cubaanse formaliteiten in Nederland aankwam, was Georgina inmiddels ruim 2 jaar. Juan ging naar de eerste klas van de middelbare school, de internationale schakelklas.

We zijn met zijn allen in mijn huis gaan wonen, dat was heel leuk. Het was een heel klein huis. Esperanza en ik sliepen op een slaapbank in de woonkamer en de kinderen op een stapelbed in het kleine slaapkamertje. Zo hebben we het eerste jaar doorgebracht.

Het ging gewoon niet meer

Inge heeft een zoon (23) en twee dochters (20 en 17 jaar). Ze is gescheiden van haar eerste man. Daarna had ze tien jaar een relatie met Frits, die een dochter en een zoon heeft van 22 en 19 jaar. Deze relatie is niet zo fijn geëindigd, en zowel Frits als zijn kinderen ziet ze niet meer. 

‘Hij is lang in ons leven geweest. De kinderen hadden een goede band met hem, dus het was een grote verandering. Vooral de jongste vond dat het wel erg plotseling gegaan was. Het was een moeilijke beslissing om de relatie te beëindigen, maar het ging gewoon niet meer’.

Weer een vrolijke moeder

Sinds ruim een half jaar heeft Inge een relatie met Jonathan, sinds 8 jaar weduwnaar, vader van twee kinderen, Wesley van 14 en Céline van 12 jaar. Inge’s kinderen vinden het erg leuk dat ze verliefd is; ze zien een moeder die weer vrolijk is en beter in haar vel zit. 

‘In het begin was ik van slag en vroeg ik me af of het wel verstandig was. Eigenlijk was ik toe aan een periode van rust. Maar ja, ik werd verliefd. En hij ook. We hebben het langzaam opgebouwd‘.