Stom programma
Trouwen met iemand die je niet kent, da’s echt idioot. Maar na één keer kijken (per ongeluk, echt waar), was ik benieuwd hoe het zou aflopen met die echtparen van ‘Married at First Sight’. Na de huwelijksdag, de huwelijksreis en een paar dagen samenwonen mochten ze beslissen of ze getrouwd wilden blijven of wilden scheiden. Een paar stellen waren heel blij met elkaar, maar de meesten wilden scheiden.
Fascinerend proces
Ik vind het fascinerend. Hoe komt het dat Jan zich terugtrekt als een oester, als hij van Birgit te horen krijgt dat zij geen emotionele klik voelt? Waarom is Kim teleurgesteld, omdat ze vindt dat Antoine te weinig initiatief heeft getoond? En wat doet Astrid, die verdrietig is omdat Sander geen moeite voor haar doet? Ze overstemt haar verdriet met een schaterlach.
Systemische blik
Sinds ik werk met familieopstellingen, kan ik niet anders dan met een systemische blik naar dit soort tv-programma’s kijken (en ook naar documentaires, boeken, films en mensen op straat).
Dus kwam dit bij me op
Wellicht heeft Jan zich lang geleden (onbewust) voorgenomen dat niemand hem pijn zal doen. Dus sluit hij zich af, waardoor hij niet geraakt kán worden.
Kim heeft misschien al van jongs af aan het gevoel dat ze er alleen voor staat. In het contact met Antoine wordt dat gevoel getriggerd. Wéér moet zij het alleen doen, weer moet zij alleen beslissen.
En ongetwijfeld vindt Astrid zichzelf niet de moeite waard, een gevoel dat wellicht ontstaan is in haar (vroege) jeugd. En zie: door de houding van Sander wordt dit gevoel weer aangewakkerd.
Niemand heeft schuld
Al deze mensen, Jan, Birgit, Kim, Antoine, Astrid en Sander zijn gevormd door hun achtergrond, hun familiegeschiedenis. Ieder heeft zijn/haar eigenschappen, kwaliteiten, emoties en mogelijkheden: het resultaat van (onbewuste) gebeurtenissen in het familiesysteem.
Ik ken het zelf ook
Ook ik herken bepaalde emoties bij mezelf. Als ik in een groep ben, voel ik me regelmatig buitengesloten. Ik trek me vervolgens terug waardoor dat gevoel alleen maar sterker wordt.
Ook klaag ik vaak dat ik ‘alles’ alleen moet doen. En tegelijkertijd láát ik me niet helpen, omdat ik lang geleden onbewust besloten heb dat ik het allemaal alleen moet doen, omdat tóch niemand me zal helpen.
Lichter
Omdat ik vaak worstelde met deze gevoelens, deed ik regelmatig een familieopstelling voor mezelf. Dat gaf me veel inzicht waardoor ik op een andere manier naar mezelf en de situatie kon kijken. Er viel een last van me af, waardoor het een stuk lichter werd.
Hetzelfde bij hén?
Wellicht zou een familieopstelling ook kunnen helpen bij Sander, Astrid, Antoine, Kim, Birgit en niet te vergeten Jan. Zodat ze zich bewust zouden worden van belemmerende gedachtes en gedrag bij zichzelf. Bewust van het feit dat niet de ander de schuld heeft, maar dat ze beiden hun verantwoordelijkheid hebben. En misschien, misschien zouden ze dan nog wel getrouwd zijn!
Familiegeschiedenis en familiepatronen
Meer weten over de invloed van jouw eigen familiegeschiedenis en -patronen op je rol als moeder of stiefmoeder nú? Ik begeleid individuele familieopstellingen, een mooie en liefdevolle methodiek om de oorzaak van emoties en gedrag helder te krijgen. Ook geef ik workshops over dit thema. Meer informatie? Lees erover of neem contact met me op.
Deel met jouw netwerk
Geef een antwoord