Familieopstelling en (stief-)gezinstherapie
Boos geschreeuw van dochter, heel ver weg. Nou ja, erg ver is het niet, maar omdat ik onder de dekens lig, klinkt het wel zo. Aangenaam ver weg zelfs. Het is tenslotte zondag, ik heb afgelopen week hard gewerkt en heb wel een paar uurtjes extra slaap verdiend. Nog één keer spits ik mijn oren, hoor ook man beneden, en draai me dan lekker om.
En dat is bijzonder. Want normaal gesproken zou ik uit bed springen, en me ermee bemoeien. Lees verder →
Nu de school weer begonnen is, wordt er door veel ouders vóór of na schooltijd heel wat afgekletst. Vakantieverhalen vieren deze tijd de boventoon. Leuke ervaringen en heimwee naar de vakantieplek, maar ook opluchting omdat de school weer begonnen is. Ik raakte in gesprek met Annika, Lynn, Sofie en Zahida.
Helpen zonder morren
Annika kijkt met veel plezier terug op haar fietskampeervakantie met man en dochter. Ze hebben het leuk gehad met elkaar. Elke dag was anders, lekker actief bezig zijn. Dochter hielp zonder morren mee met het opzetten van de tent en andere campingklusjes. Dat verraste Annika, want normaal is haar dochter niet zo behulpzaam.
Veel stress
Voor Lynn lijkt de vakantie ver weg. Meteen vanaf de eerste schooldag moet er weer zoveel! Vroeg opstaan, ochtenddrukte, fietssleutel kwijt, brood vergeten, middagdrukte, speelafspraakjes, op tijd eten, avonddrukte…., pffff, wat een stress! Lynn merkt dat ze snel geïrriteerd en boos is.Lees verder →
Vakantie. Regenachtig herfstweer. Wat is een betere tijdsbesteding dan eens flink te gaan opruimen? De zolderkamer schreeuwde er om; die was er echt aan toe. Ik iets minder, dus om het een beetje leuk te gaan vinden, zette ik muziek op. Heel ouderwets: een cassetterecorder (hè?) met een cassettebandje (wát? echt?), met muziek die ik al jaren vergeten was. Heerlijk meezingen, lekkere blues, Eric Clapton. Opruimen is eigenlijk helemaal geen straf.
Toen, al zingend, swingend en poetsend, was ik me ineens bewust van de tekst van een van de liedjes. En het raakte me. ‘Before you accuse me, take a look at yourself’ Kijk eerst naar jezelf, voordat je mij veroordeelt.
Ik realiseerde me dat dat precies op mij sloeg.
Want hoe vaak hoor ik mezelf niet tegen mijn dochter zeuren: Lees verder →
Wat kúnnen kinderen boos zijn. De mijne kon (en kan) er ook wat van!
Onze peuter van drie jaar heeft nooit op de grond van de supermarkt gelegen. Dat niet. Maar wel in het kinderdagverblijf waar ze 2 dagen per week naar toe ging. ’s Morgens was ze verlegen en moest ze even wennen, maar aan het eind van de middag was het een heel ander verhaal. Dan kon ik haar vaak niet meekrijgen. Ze wilde blijven spelen of haar jas en schoenen niet aandoen. En dat liet ze luid, duidelijk en met het nodige geraas merken. Haar juffen waren verbijsterd dat die woedende tiran hetzelfde kind was als het lieve schattige meisje dat ze normaal gesproken was.
Wat doe je dan als ouder?
Op school was ze een vrolijke, lieve kleuter die het met alle kinderen goed kon vinden, vooral met haar hartsvriendinnetje. Toen die onverwachts Lees verder →
Gek hė? Ik heb het nooit gezien. Dat mijn dochter een tint donkerder was dan de meeste kinderen in haar omgeving.
Toen ik zwanger was, was ik heel nieuwsgierig hoe ons kind eruit zou zien. En mét mij al onze vrienden en familie. Zeker als papa best donker is met zwart haar en bruine ogen, en mama best licht met groene ogen en rode wangen.
En toen dochter er eenmaal was, zagen we meteen dat ze het allermooiste kindje was van de héle wereld. Vanaf dat moment was ze niet licht of donker of iets er tussenin, ze was gewoon Alissa. Niks meer en niks minder.
Dus als ik met haar in de draagzak of buggy liep, en mensen eerst naar haar keken en dan naar mij, had ik nooit in de gaten waarom. Pas als iemand Lees verder →
Partner en kinderenStel: ik ben getrouwd. Ik woon samen of ik heb een lat-relatie. In ieder geval heb ik een partner.
We hebben een partnerrelatie.
Stel: we hebben een kind. We zijn vader-moeder, moeder-moeder of vader-vader. Dat is een ander soort relatie dan de partnerrelatie. Wij zijn de ouders van ons kind, we hebben een ouderrelatie.
Met ons kind hebben we, allebei op onze eigen manier, een ouder-kindrelatie.
En als we samen meer kinderen hebben, zijn er vanzelfsprekend meer ouder-kindrelaties.
Maar er is nog meer.Lees verder →
De dag na 8 maart, Vrouwendag, werd om 15.15 uur Alissa geboren. Een zonnige dag, waarop ons leven veranderde, terwijl de rest van de wereld gewoon zijn gang ging. ‘Een nieuwe lente, een nieuw begin’ stond er op het geboortekaartje. Dat was 1999.
Vandaag vieren we haar 18e verjaardag. Met 18 kaarsjes op 18 slagroomsoesjes, 18 tulpen waaraan 18 kaartjes hangen met typerende eigenschappen van haar. En nog een paar cadeautjes, waaronder de felbegeerde fles Hugo, haar eerste legale drankje met alcohol.
In die 18 jaar heb ik ervaren Lees verder →
Daar gaat ze, puberdochter. Op de fiets in de vrieskou. Net onder de douche vandaan, met nog natte haren. Föhnen is geen optie, want dan gaat het kroezen, en ‘dat ziet er ECHT niet uit, mam!’ Vanzelf laten drogen is geen optie, want ze is (natuurlijk) al te laat. Een muts op haar hoofd is geen optie, want dat is het STOMSTE wat er is.
En dan heb ik het nog niet over
Snel naar huis! Opa en oma zijn er misschien al, helemaal op de brommer gekomen uit het dorp 20 kilometer verderop. Dat doen ze altijd als er iemand van ons jarig is. Ik verheug me erop hen te zien: opa met zijn borreltje en de sigaar die je al ruikt vóór je binnen bent, en oma achter een advocaatje met slagroom. Ze nemen altijd wat lekkers mee voor mij en mijn drie jongere zusjes.
Ja, de brommer staat er, opa en oma zijn er! Mijn hart maakt vrolijke sprongetjes, en in mijn buik dansen de vlinders van opwinding. Ik vlieg naar binnen en zie mijn zusjes aan de keukentafel zitten. Ze sabbelen gelukzalig aan een sinaasappellolly. ‘Van oma gekregen!’ Ik kijk er verlekkerd naar en proef in gedachten de kleverige, zoete sinaasappelsmaak.
Door de kamerdeur glip ik naar binnen. Opa praat met papa, en oma lepelt van haar advocaatje met slagroom. Ze zet het glaasje neer en begroet me met twee stevige zoenen. Opa wrijft zijn prikkende stoppelwang tegen de mijne. Au, dat lijken wel scherpe spelden!
Terwijl de grote mensen doorgaan met hun gesprek, hip ik aarzelend van de ene op de andere voet. Zal ik het vragen? Nee, dat durf ik niet. Maar straks vergeet oma het! Nou, oké dan. ‘Oma….oma, mag ik ook een lolly?’
De zon, de maan, de sterren hoog,
een onweerswolk, een regenboog.
Een doornige distel, een klavertje vier,
woeste golven, een kalme rivier.
Een vrolijke vlinder, een bokkig geitje,
een stampende beer, een bezig bijtje.
Een stil muisje met een zachte vacht…..
Dát is wie ik ben, en dat is mijn kracht!
(door Marga van Holsteijn)
Het stille muisje of dat bokkige geitje?
De donkere onweerswolk of die kalme rivier?
Misschien wel afwisselend allemaal.
Lees verder →