Familieopstelling en Stief-advies
Lieve stief, 
Lieve stief,
In sprookjes noemen ze jou boos en gemeen. Maar de meeste stiefmoeders die ík ken, hebben hele andere eigenschappen.
Ik zie aardige vrouwen die openstaan voor de kids van hun nieuwe liefde. Die hun huis openstellen en hun privacy opgeven. Lees verder →
Deze keer heb ik een interview met Wonnie.* Zij is getrouwd met Karel die een zoon (Lex) en dochter (Sylvia) heeft. Samen hebben ze nog twee dochters gekregen.
Ik was 30 en ik had geen kinderen, toen ik mijn man ontmoette. Hij en zijn toenmalige vrouw waren al uit elkaar. Ik wist dat hij een zoon en dochter had van 10 en 12 jaar. De kinderen waren eens per week bij hem. Ze kwamen ’s middags na school en bleven tot de volgende ochtend, en ook om de week in het weekend. Het was een vrij strikte omgangsregeling, het contact met de ex was zeer gespannen.
De kinderen van Karel noemen me altijd gewoon bij mijn voornaam. Ik noem mezelf ook nooit ‘stiefmoeder’. En als ik over hen praat, heb ik het over ‘de kinderen van Karel’ of gewoon bij hun naam, Sylvia en Lex.
Lees verder →
Zelfs tijdens mijn vakantie kon ik mijn werk niet zomaar loslaten. Verschillende situaties deden me denken aan jouw en mijn rol als stiefmoeder. Ik maakte spontaan een aantal korte filmpjes (maximaal 1,5 minuut) met herkenbare thema’s.
Vraag de gratis e-gids ‘Stief zonder Stress’ aan. Vol herkenbare situaties en de drie toverwoorden waarmee jij rust gaat voelen.
Maak een gratis telefonische meedenk-afspraak Ik denk mee met jouw vraag of dilemma.
Ik praat deze keer met stiefvader Adri. Hij krijgt een bijzondere vraag van zijn stiefkind: of hij haar wil adopteren.
In 1996 ben ik verliefd geworden op een Cubaanse vrouw, die toen in Nederland studeerde.
Het was wederzijds en we hadden een leuke tijd. Esperanza was gescheiden en had 2 kinderen die op dat moment bij hun oma in Cuba woonden.
Toen Esperanza na haar studie terug ging naar Cuba, ben ik meegegaan en heb ik haar kinderen voor het eerst ontmoet. Dochter Georgina was toen nog maar 1 jaar en zoon Juan was 10. Ik heb veel moeite gedaan om in Cuba werk te vinden, maar dat lukte niet. Daarom hebben we besloten om te trouwen en in Nederland verder te gaan.Lees verder →
Hoe zit het met die van jou? Bij mij zijn al binnen 2 weken een paar goede voornemens gesneuveld…….
Mijn dagelijkse wandeling overgeslagen omdat het regende.
Ongeduldiger gereageerd dan ik me voorgenomen had.
Toch tot ’s avonds laat tv zitten kijken.
Minder gezond gegeten dan ik had gewild.
De meeste van mijn voornemens staan elk jaar op mijn lijstje.
En ik weet dat ik zélf invloed heb op het wel of niet slagen ervan.
Ik heb ook nog andere wensen voor 2021-2022-2023…..
Want ik wil heel graag dat:
Inge heeft een zoon (23) en twee dochters (20 en 17 jaar). Ze is gescheiden van haar eerste man. Daarna had ze tien jaar een relatie met Frits, die een dochter en een zoon heeft van 22 en 19 jaar. Deze relatie is niet zo fijn geëindigd, en zowel Frits als zijn kinderen ziet ze niet meer.
‘Hij is lang in ons leven geweest. De kinderen hadden een goede band met hem, dus het was een grote verandering. Vooral de jongste vond dat het wel erg plotseling gegaan was. Het was een moeilijke beslissing om de relatie te beëindigen, maar het ging gewoon niet meer’.
Sinds ruim een half jaar heeft Inge een relatie met Jonathan, sinds 8 jaar weduwnaar, vader van twee kinderen, Wesley van 14 en Céline van 12 jaar. Inge’s kinderen vinden het erg leuk dat ze verliefd is; ze zien een moeder die weer vrolijk is en beter in haar vel zit.
Lees verder →
Slingers en taart. Die horen er natuurlijk bij. Als ze hier zou zijn, zouden we de vlaggetjes ophangen en samen een taartje eten. Maar ze is hier niet. Rosio. Dochter van mijn man. Halfzus van Alissa (hoewel ze zich allebei niet ‘half’ voelen). En al 23 jaar mijn stiefdochter.
Vandaag is ze jarig, ze wordt 31. Omdat ze in Cuba woont, kunnen we haar verjaardag niet gezamenlijk vieren. Dat is pijnlijk en verdrietig. We halen bij de bakker tóch een lekker taartje om deze dag te vieren en gaan later op de dag (vanwege 6 uur tijdsverschil) videobellen om Rosio te zien, te feliciteren en via het beeldscherm te omhelzen.
Bij ons is de afstand het probleem, maar veel stiefgezinnen zitten in hetzelfde schuitje, al is dat dan ‘gewoon’ in Nederland.
‘Als mijn 2 stiefdochters er zijn, klitten zij en hun vader heel erg samen. Ze kijken films waar ik niks aan vind, eten een zak chips leeg terwijl ik aan het koken ben, doen spelletjes die ik niet ken en delen grapjes en herinneringen van ‘vroeger’ toen zij nog samen een gezin waren. Het lijkt alsof ze me niet nodig hebben. Sterker nog: alsof ze het leuker vinden met zijn drieën. Dat doet pijn, ik voel me buitengesloten’.
Een harmonieus gezin vormen, dat willen de meeste stiefmoeders. Een gezin waar iedereen voelt dat hij erbij hoort, waar voor iedereen ruimte is, waar iedereen met elkaar kan opschieten, waar ieder de rust kan vinden die zij nodig heeft. In de praktijk is het vaak anders dan je had gehoopt.
‘Ik ontloop gezamenlijke activiteiten buitenshuis, want ik schaam me ervoor dat we zo’n koud en kil gezin zijn. Mijn stiefdochter negeert me, zij moet niks van me weten. Ze praat alleen met mij omdat het van haar vader moet. Ik kan trouwens zelf ook niet zeggen dat ik haar en haar broer leuk vind. Samenwonen gaat hier niet van harte’.
| Mijn dochter moest heel lang nadenken voor ze zei: ‘Ik zou het echt niet weten’. Dat was haar antwoord op mijn vraag: ‘Wat kun je je nog herinneren van straf die wij aan jou gegeven hebben?’ Ik was verbaasd (hebben we dan écht nooit straf gegeven?) Maar ook blij ( gelukkig heeft ze geen ‘straf-trauma’ opgelopen!) En het is waar. Ik heb nooit geroepen: ‘Ga maar op het strafstoeltje!’ ‘Voor straf krijg je geen toetje’ ‘Als je je kamer niet opruimt, mag je vriendin niet komen logeren’ ‘Je krijgt 3 dagen huisarrest’ |