Ze is er hoor!  

Lang verwacht en nu eindelijk gekomen uit Cuba. 
De komende 1,5 maand zal stiefdochter Rosio, samen met haar kersverse echtgenoot, bij ons wonen.
En ook al is ze ruim volwassen, ik voel me weer hélemaal stiefmoeder.

Want:
Iemand in huis, die niet vanzelfsprekend ‘eigen’ is.
De valkuil van ‘leuke activiteiten verzinnen’.
Serviesgoed dat op een andere plek staat.
Lampen die de hele nacht branden.
Mijn vaste plekje op de bank dat altijd in gebruik is.
Lees verder →

Bruiloft op Cuba

Al dansend kwam ik hem tegen. Een knappe, lieve Cubaan, die op dat moment in Nederland studeerde. We waren stapelverliefd op elkaar. Toen zijn studie afgerond was, moest hij weer terug naar Cuba. Na korte tijd ben ik hem achterna gereisd en trouwden we, helemaal op zijn Cubaans:  op teenslippers, in een rammelende auto, en met een feestmaaltijd van rijst, bonen, het geslachte huisvarkentje en veel rum.

Opeens stiefmoeder

De dochter van Emilio, Rosio van 7 jaar, was gezellig de hele tijd bij ons. Emilio was al enige tijd gescheiden van haar moeder. Op dat moment was ik me helemaal niet bewust van het feit dat ik op dat moment stiefmoeder werd. Zo voelde het helemaal niet. Maar ik wist ook niet hoe dat zou móeten voelen en wat ‘stiefmoeder zijn’ zou inhouden. 

Lees verder →

Hij is net terug uit Cuba. Het was al een paar jaar geleden dat Emilio daar was, maar nu kon hij eindelijk zijn familie weer opzoeken. Een fijn weerzien met zijn oude, zieke vader, zijn zus en broer met hun gezinnen, en natuurlijk zijn dochter Rosio. 

Wat hadden ze elkaar gemist, allemaal aan de andere kant van de wereld met een enorme oceaan tussen hen in. Regelmatig hebben ze contact via telefoon, whatsapp of videobellen, maar er gaat niets boven lijfelijk contact, urenlang bij elkaar zitten, kletsen en een glaasje rum drinken.

En ook al vond Emilio het na 4 weken weer fijn om naar mij en onze dochter Alissa terug te gaan, het afscheid in Cuba viel hem zwaar.

Lees verder →

Lieve stief, 

Vind jij je stiefkinderen leuk? Dan heb je geluk! Want het kan ook zijn dat je echt niks voor hen voelt. Kan zomaar gebeuren, want jij hebt hen tenslotte niet uitgekozen. En ook al is het lastig, voel je je schuldig of schaam je je voor je gevoel, feit is dat je het met elkaar moet zien te rooien. En trouwens…..ook de stiefkinderen hebben jou niet uitgekozen, dus wellicht hebben zij hetzelfde gevoel. 

Lees verder →

Lieve stief,

Weet je nog, toen we kind waren? Wat hadden we het fijn, wat voelden we ons vrij. Er waren nog geen verplichtingen, we mochten lekker spelen.

Herinner je je nog dat we vaak vadertje en moedertje speelden? “Ik ben de moeder, jij de vader, en zij is het kind”. Duidelijke rollen. Stiefmoeder kwam in het hele spel niet voor. 

Lees verder →

Lieve stief, 

Gefeliciteerd! Waarschijnlijk vraag je je af waarom.
Nou, vandaag is het landelijke stiefouderdag.
Eigenlijk hou ik zelf niet zo van die speciale dagen, maar in dit geval vind ik het een mooi gebaar naar stiefouders.

Want wat een zware job heb je!

Lees verder →

Lieve stief,

‘Ik wil terug naar de tijd vóórdat we samenwoonden!’

Dat schreef je en dat snap ik.
Het was nieuw, spannend en jullie hadden alle tijd en aandacht voor elkaar. Dat hij kinderen had, maakte hem alleen maar aantrekkelijker. Met zo’n vader móesten de kinderen wel leuk zijn, en jij had een zonnige toekomst met elkaar voor ogen.

Lees verder →

                                    
Lieve stief,

In sprookjes noemen ze jou boos en gemeen. Maar de meeste stiefmoeders die ík ken, hebben hele andere eigenschappen.

Ik zie aardige vrouwen die openstaan voor de kids van hun nieuwe liefde. Die hun huis openstellen en hun privacy opgeven. Lees verder →