Onlangs volgde ik een korte training tot gespreksleider voor de Dag van de Dialoog. Net als in heel Nederland, kun je je ook in Delft aansluiten bij één van de ’tafels’ voor een dialooggesprek met mensen met diverse achtergronden. Een dialoog ja, dus geen discussie. Een open gesprek, waarbij echt geluisterd wordt naar elkaars ervaringen. In tegenstelling tot een discussie waarbij men vaak luistert om op het juiste moment te proberen de ander te overtuigen van het eigen gelijk.
De training confronteerde mij met de vraag welk soort gesprekken ik eigenlijk met mijn puberdochter heb. Tja…….natuurlijk zijn er heus wel dialogen bij, maar ik moet bekennen dat de gesprekken vaak meer lijken op een discussie.
Als puberdame heeft zij natuurlijk een duidelijke mening, en mijn valkuil is om de mijne daar recht tegenover te zetten, waarna een open gesprek (een dialoog!) vaak niet meer mogelijk is. Met als gevolg dichtslaande deuren en nog steeds geen overeenstemming.
Herken jij dit? Hoe voorkom je dat je met je kind in een ‘oeverloos debat’ of een ‘ja-nee discussie’ terechtkomt?
Hoe ontstaat er een respectvolle dialoog?
Je kunt een gratis telefonisch inspiratiegesprek met mij plannen als je een vraag heb of ergens over wilt praten.
Geef een antwoord