Van peuter naar kleuter

Een peuter op ontdekkingstocht

‘Een pittige tante met een eigen willetje’. Alissa was nog maar 5 minuten oud en de verloskundige wist het al. En het klopte. Als baby liet ze flink van zich horen, je kon niet om haar hen. Als peutertje was ze heel vrij en liep ze op iedereen af. Ze ging op ontdekkingstocht en was in één ogenblik weg zodat ik haar steeds moest zoeken.

Kleuter

Hoe kan het dan dat ze, toen ze een jaar of 5 jaar was, zo timide was?

Dat ze achter me aanliep en zich vasthield aan mijn lange rokken (als ik die gedragen zou hebben)? Een verlegen meiske dat een steuntje nodig had om in actie te komen, een helpend handje als ze in het klimrek klom, een stukje meelopen als ze naar een vriendinnetje in de straat ging, en een rustgevende knuffel als ze bang was voor de grote hond van de buren. Waar was dat vrije, dat onbevangene?

Ongeremd

Mooi woord: ‘het onbevangene’. Wat betekent dat eigenlijk? Volgens mij: niet bevangen door (of zelfs gevangen in) gedachten of angsten. Niet geremd. De eerste paar jaar was Alissa onbevangen, niet geremd. Wie of wat heeft haar dan geremd? Was dat de wereld die steeds groter werd? De spannende school waar ze naartoe ging? Steeds meer mensen met wie ze in aanraking kwam?

Was ik het misschien?

Of kwam die rem van dichterbij? Van mij? Ben ik onbewust te beschermend geweest, te voorzichtig? Te weinig stimulerend? Wie weet.
Natuurlijk maakte ik me in die tijd zorgen als Alissa weg was en ik haar niet zo kon vinden. En ik vond die grote boze hond van de buren echt eng. Toen ze ziek was of erg moest huilen, was ik ongerust. En wat heb ik vaak gezegd: ‘Pas op, kijk maar uit, niet zo hoog, doe maar niet’ uit angst dat ze zou vallen, dat ze zich zou bezeren, dat er iets kapot zou gaan.

Ze voelen alles

Als Alissa de angst en de spanning bij mij voelt, dan neemt ze dat vanzelf over. De situatie is voor haar niet veilig meer. Geen wonder dat ze dan wat hulp nodig heeft en bescherming zoekt.
Het is eigenlijk heel eenvoudig. Kinderen spiegelen wat ze bij ons voelen. Ze voelen alles, vooral datgene wat bij onszelf nog onbewust is, of datgene wat wij proberen te verdringen (vrolijk doen terwijl we verdrietig zijn).

Grote invloed

Daarom is het goed om ons bewust te zijn van de grote invloed die wij als ouders hebben op onze kinderen. Ons gedrag, onze houding, onze gedachten en emoties zijn bepalend voor hun ontwikkeling. Zo, dat klinkt heftig.…..

Lichter en leuker

Het mooie is dat zij ons dat terug spiegelen m.b.v. hun gedrag. Als we goed kijken, luisteren en aanvoelen, kunnen we ontdekken wat ze ons willen vertellen met die spiegel. En als we bereid zijn om dat te willen zien én om daar iets mee te doen, wordt het lichter en leuker voor zowel onszelf als onze kinderen.

Ook de andere kant

Gelukkig heeft Alissa ook mijn andere kant gevoeld: mijn doorzettingsvermogen, mijn ‘dingen uitproberen en ervoor gáán’, mijn avontuurlijke kant.
En dat zie ik nu óók in haar terug, ze pakt dingen aan en zal niet snel opgeven om haar doel te bereiken (een pittige studie of stage), ze doet haar eigen zin (ze had een tijdje blauw haar en piercings) en ze vindt het leuk om dingen te ondernemen in haar eentje (al jong alleen op stedentrip).

Je (stief-)kind als spiegel

Wil jij ook weten wat jouw (stief-)kind jou spiegelt? Zodat je iets leert over jezelf en met dit inzicht een verandering in gang kan zetten, bij jezelf of in het contact met je kind?

Ik kan je hiermee helpen
Maak een afspraak voor een persoonlijk live of online gesprek. Snel, makkelijk, een frisse blik van mij en nieuwe inzichten.

De workshop ‘Je (stief-)kind als spiegel’ geeft je ook veel inzicht.