Natte haren
Daar gaat ze, puberdochter. Op de fiets in de vrieskou. Net onder de douche vandaan, met nog natte haren. Föhnen is geen optie, want dan gaat het kroezen, en ‘dat ziet er ECHT niet uit, mam!’ Vanzelf laten drogen is geen optie, want ze is (natuurlijk) al te laat. Een muts op haar hoofd is geen optie, want dat is het STOMSTE wat er is.
Naveltruitje
En dan heb ik het nog niet over
het naveltruitje dat ze draagt, die spijkerbroek met gaten en haar blote enkels. Op mijn vraag ‘Denk je dat het zomer is?’, antwoordt ze dat ze heus niet zo’n koukleum is als ik, en dat ik me nou eens een keer niet met haar moet bemoeien. Ook niet wat betreft handschoenen (geen) en sjaal (geen). Nou ja, een jas draagt ze wel.
Tja…..
Wat kun je dan, als liefhebbende moeder, die het haar kind heus wel gunt om haar eigen weg te gaan. Maar die óók weet (uit ervaring) dat dochter straks de hele middag rillend tegen de verwarming zal zitten. En dat een fikse verkoudheid niet erg handig is, omdat we volgende week op vakantie gaan.
Luister dan!
Dus zou deze moeder het af en toe wel willen uitroepen: Luister nou naar je moeder, neem het gewoon van me aan, ik ben zoveel ouder, dus weet ik wat het beste is! (oja?)
De beste manier
Maar goed, ze is eigenwijs, ze wil het zelf uitvinden. En dat is de beste manier om het leven te leren, toch?
Hoe gaat dat bij jou?
Mag jouw kind het leven zelf ontdekken? Mag hij leren van zijn eigen fouten? (moeten we het eigenlijk wel fouten noemen?). Of zit je er boven op, omdat je hem wilt behoeden voor vervelende ervaringen? Is dit afhankelijk van de leeftijd van je kind?
Wil je dat ik met je meekijk?
Heel herkenbaar! Daarbij eet ze alleen appel of een smoothie in de ochtend en voor de lunch is een boterham meer dan genoeg. Haar Ipad gebruik is al hellemaal gek makend voor mij! Ik maak me zorgen maar wat kan ik nog anders doen? Verbidden werkt niet en de gescheiden situatie maakt het niet makkelijker…
Ik weet nog dat ik ook zo eigenwijs was en mijn moeder had geen tijd om zich druk te maken om mij en met mij is het toch goed gekomen dus hoe moeilijk het ook is, als ik wil een lieve en rustige moeder blijven kan ik niets anders dan loslaten en vertrouwen er op dat het goed komt :-)…Echter, mocht iemand een tip hebben, sta ik er altijd open voor
Ha Alena,
Dank je wel voor je reactie. Je zegt het zelf al: loslaten en erop vertrouwen dat het goed komt, dat is belangrijk. Mooi dat je aangeeft dat je juist dáárdoor als moeder rustig kan blijven.
Je kunt sowieso wel grenzen stellen (ook afhankelijk van de leeftijd van je kind). Het werkt het beste als je kind zich in die regel kan vinden, waardoor het een gezamenlijke afspraak wordt. Succes en plezier! Groet, Marga
Mijn oudste dochter (nu 6) heb ik op haar 2de eens midden in de winter mee naar buiten genomen op blote voetjes omdat ze bleef weigeren sokken en schoenen aan te trekken. Sokken en schoenen uiteraard wel mee in de tas. Toen kwam ze er heel snel achter dat schoenen toch best fijn zijn 🙂
Tsja, ik ben dus erg voorstander van zelf laten ontdekken. En dat begint al bij peuterpubers.
Mooi voorbeeld Eva! Ja, die peuterpuberteit…….hoe vasthoudend je kind dan al kan zijn. Goed voor haar zelfbeeld om naar haar te luisteren, ook al is het voor jou als moeder soms echt niet makkelijk. Draagt je dochter nu wel altijd haar sokken en schoenen?