Familieopstelling en Stiefadvies
Er wordt veel gezegd en geschreven over opvoeden. Erg veel. Maar kinderen komen nauwelijks aan woord. Terwijl die toch de werkelijke deskundigen zijn.
In dit korte filmpje van 2 minuten interviewt Bas Westerweel een aantal kinderen. Zij reageren op de vraag wat opvoeden is.
Grappige antwoorden – over de snoepjeswinkel
Serieuze antwoorden – ik zou niet weten wat ik zonder m’n ouders moest beginnen
Wijze antwoorden – we voeden elkaar op
“Hij scharrelt om me heen en snuffelt aan mijn haar. Ik zit heel stil, laat hem zijn gang gaan. Ik wil dit ervaren, ook al vind ik het spannend”.
De eerste zin van een verhaal uit de bouquetreeks? Nee…
Het begin van een spannende romance met een knappe vent? Mmm, ook niet.
Het is iets heel anders……..
‘Maar iederéén mag het!’, zei zij verwijtend toen ze aan mijn wenkbrauwen zag dat ze niet meteen JA kon verwachten op haar idee dat ze plompverloren bij mij neerlegde.
Ik moet zeggen dat haar enthousiasme me nog tegenhield om niet direct een duidelijke grens van NEE op te werpen. Want wat is er leuker voor een meid van 16 jaar om naar een festival te gaan op Koningsdag? Maar…..moet dat persé helemaal naar het andere eind van Nederland?
Je hebt een drukke dag. Er moet van alles, en je hebt het gevoel dat je achter jezelf aanloopt. Je kind is huilerig en druk. Als zij dan eindelijk in bed ligt en jij alleen nog maar op de bank wilt zitten, klinkt het: “Mam, ik kan niet slapen!”. Je bent geïrriteerd en reageert ongeduldig. Waar je later spijt van hebt.
Je zoontje wil na schooltijd nooit buiten spelen en zit het liefst binnen computerspelletjes te doen. Jij zou graag zien dat hij naar buiten gaat en dat hij contact heeft met andere kinderen. Je maakt je zorgen om hem en je bent geïrriteerd.
In beide gevallen wordt er bij jou iets geraakt. Waardoor maak jij je precies zorgen of wat maakt jou echt boos en ongeduldig? Durf jij in de spiegel te kijken?
Kinderen die veel plezier hebben,
kinderen die genieten van hun vrije dagen,
kinderen die naar je luisteren,
kinderen die je helpen…..
Maar ook…..
kinderen die zeuren dat het te warm is,
kinderen die alleen maar ‘hangen’,
kinderen die ruzie maken,
kinderen die niet willen slapen, Lees verder →
Ik weet het….het leidt af, het kost tijd en ook vaak energie. Maar soms is facebook leuk en herkenbaar. Zoals deze keer. Ik werd geraakt door een video van een dansvoorstelling van drie meisjes van een jaar of acht, alle drie gekleed in een roze jurkje. (Lees eerst verder en bekijk straks de video hieronder).
Ze dansten op een podium voor een enthousiast publiek met vooral familie en vrienden. Het middelste meisje stal overduidelijk de show. Ze was grappig, beweeglijk en extravert, en alle aandacht ging naar haar. Haar vriendinnetjes aan de linker- en rechterkant fungeerden als haar assistentes. Het publiek schaterde het uit en aan het eind van de voorstelling kregen ze een daverend applaus. Een grappige video.
Er bekroop mij een bekend gevoel.
Veel moeders twijfelen weleens aan zichzelf en vragen zich af: ‘Ben ik een goede moeder?’
Zo makkelijk is die vraag niet te beantwoorden. Een goede moeder in wiens ogen? In de ogen van je familie?
In de ogen van al diegenen die het natúúrlijk beter weten dan jij?
In je eigen perfectionistische, kritische ogen?
Of in de ogen van je kind?
Die laatste kan dat misschien nog het beste beoordelen. Hij heeft tenslotte altijd en overal met jou te maken als moeder.
Ook ik worstel regelmatig met dat onderwerp. Vraag me dan vertwijfeld af: Ben ik te streng? Laat ik over me heen lopen? Moet ze niet wat meer in huis doen? Geef ik haar wel genoeg aandacht? Moet ik niet één lijn trekken met haar vader?
Daarom vroeg ik aan mijn dochter van 16: ‘Waar moet een goede moeder aan voldoen?’
Als eerste zei ze Lees verder →
De wijze man pakte een beukennootje van de grond en zei:
“De regen of de zon raakt dit zaadje aan, maar weet niet of er een beukenboom of een dennen- boom uitgroeit. Dat wat er in zit, komt er uit.
De mens is als dit zaadje. Dit zaadje ben jij. De ander kan je alleen raken als jij ‘het in je hebt’. Zoals een beukennootje alleen een beukenboom kan worden als ‘het er in zit’.
Dus iedere keer als je door de ander wordt geraakt, of dit met boze woorden gebeurt of een compli- ment, met slaan of met een streling, iedere keer word je geraakt in je ‘zijn’. En iedere keer kun je iets over jezelf te weten komen en daardoor groeien.
Je doet dankzij de ander steeds nieuwe ontdekkingen over jezelf”.
(Verkort, bewerkt stukje uit: “Een gelukkig mens en andere geheimen” van Theije Twijnstra).
We maken het allemaal mee. Je vraagt aan je kind of hij je even wil helpen. Geen reactie. Ook niet na 2 en zelfs niet na 3 keer vragen. De meeste ouders reageren geïrriteerd, boos, verwijtend. Of stil, verdrietig, machteloos.
Meestal is deze emotie Lees verder →
De boze buitenwereld
Met een puberdochter ontkom ik er niet aan: bezorgdheid als ze ’s avonds nog op de fiets stapt om met haar vriendinnen uit te gaan. Ik gun haar het plezier, dus ik ga haar niet verbieden om op stap te gaan. En de wijze raad die ik haar al zo vaak gegeven heb, kan ze ondertussen wel dromen. ”Let op jezelf. Let op elkaar. Doe niks wat je niet wilt. Hou je drankje in de gaten. Samen uit, samen thuis”.
Wat is er nog meer te waarschuwen? Ze is een zelfstandige meid die weet wat ze wil, en vooral wat ze niet wil.
Hoe kun je kinderen beschermen tegen de boze buitenwereld?
Lees verder →
Boos geschreeuw van dochter, heel ver weg. Nou ja, erg ver is het niet, maar omdat ik onder de dekens lig, klinkt het wel zo. Aangenaam ver weg zelfs. Het is tenslotte zondag, ik heb afgelopen week hard gewerkt en heb wel een paar uurtjes extra slaap verdiend. Nog één keer spits ik mijn oren, hoor ook man beneden, en draai me dan lekker om.
En dat is bijzonder. Want normaal gesproken zou ik uit bed springen, en me ermee bemoeien. Lees verder →