De boze buitenwereld
Met een puberdochter ontkom ik er niet aan: bezorgdheid als ze ’s avonds nog op de fiets stapt om met haar vriendinnen uit te gaan. Ik gun haar het plezier, dus ik ga haar niet verbieden om op stap te gaan. En de wijze raad die ik haar al zo vaak gegeven heb, kan ze ondertussen wel dromen. ”Let op jezelf. Let op elkaar. Doe niks wat je niet wilt. Hou je drankje in de gaten. Samen uit, samen thuis”.
Wat is er nog meer te waarschuwen? Ze is een zelfstandige meid die weet wat ze wil, en vooral wat ze niet wil.
Hoe kun je kinderen beschermen tegen de boze buitenwereld?
De buitenwereld ís er gewoon. Daar kunnen we helaas niets aan veranderen (tenminste niet op deze plek op dit moment).
Beginnen bij de opvoeding
Als ouders kunnen we wel bij onszelf beginnen. Bij de opvoeding.
Door meisjes én jongens te leren om hun grenzen te herkennen en te bewaken. Hen te leren bewust te worden van wat ze wel en niet willen. Te leren respect te hebben voor hun eigen lichaam. ‘Dat is van jou en van niemand anders’.
En natuurlijk leren we onze zonen en dochters om de grenzen van anderen te respecteren. In real life en op social media.
Respecteer jij de grenzen van je kind?
Dit impliceert ook dat jij de grenzen van je kind respecteert. Natuurlijk wil je dat. En natuurlijk doe je dat. Maar soms ga je, misschien onbewust en waarschijnlijk onbedoeld, over die grens: als je blijft knuffelen en stoeien terwijl je kind er genoeg van heeft. Als je eindeloos blijft vragen hoe het op school was, terwijl je kind zegt dat hij geen zin heeft om te praten. Als je je kind dwingt haar bord leeg te eten, terwijl ze genoeg heeft of het niet lust. Of als je je zoon verplicht om elke dag een uur te oefenen met lezen terwijl hij dat vreselijk vindt.
Respecteer jij je EIGEN grenzen?
Een stap verder, een gewetensvraag: hoe zit het met jouw EIGEN grenzen? Herken je die en respecteer je ze? Om maar wat te noemen:
- Doe jij de laptop uit als je er hoofdpijn van krijgt of blijf je door scrollen?
- Ga jij slapen als je moe bent of blijf je hangen voor de tv?
- Verander je je eetpatroon als je last hebt van maagzuur of neem je nog een stuk chocola?
- Zeg je het feestje af als je er geen zin in hebt of ga je toch omdat dat van je verwacht wordt?
- Ga je fietsen als je voelt dat je lichaam dat nodig heeft, of pak je lekker makkelijk de auto?
- Praat je met je partner als iets je dwarszit of blijf je er nog een tijd mee rondlopen?
- Doe je écht de dingen die je wilt of verspil je je tijd en energie.…(je weet zelf wel waaraan)?
- Zeg jij, als je dat vanuit je tenen zo voelt: “Stop, hou op, nu is het genoeg, tot hier en niet verder” of laat je over je grens gaan?
O jee….. als ik hier antwoord op geef, realiseer ik me tot mijn schrik en schaamte dat ik vaak over mijn grens ga en dat ik het regelmatig laat gebeuren dat anderen mijn grens passeren.
Voorbeeld voor je kind
Wat moet mijn dochter hier wel niet van denken?
Als ouder ben ik het voorbeeld voor mijn dochter. Ik kan wel wijzen naar anderen, naar de boze buitenwereld, maar als ik zelf mijn grens niet respecteer, anderen te dichtbij laat komen, en ook regelmatig zelf over andermans grenzen ga, dan geef ik hiermee een bepaald signaal af aan mijn kind. En dat is eigenlijk niet wat ik aan haar wil overbrengen. Ik stop daarmee. S.t.o.p. Duidelijke grens.
Wil jij een stap zetten?
Worstel jij ook met grenzen stellen of bewaken? Bij je kinderen of bij jezelf? En wil je daar stappen in zetten, zodat je je kind kan helpen?
- Maak een afspraak voor een gesprek
- Kom naar de workshop over familiepatronen
Geef een reactie