Doodmoe en chagrijnig kom ik thuis. Ik doe de deur open en denk grimmig: ‘Als er nu iemand iets bepaalds zegt, dan ga ik gillen!’
Die ‘iemand’ is in dit geval man of dochter. En dat ‘bepaalds’ zou kunnen zijn:
‘Mam, je zou toch mijn sportkleren wassen!
En heb je geen cola en chips gekocht?’
of:
‘Goh, wat ben je laat zeg!
Het is toch jouw beurt om te koken?!’
Ik zet me schrap voor de confrontatie. Ze zullen het weten! Ik ga gillen, met iets gooien of de deur dicht smijten.
Arme dochter, arme man! Wat kunnen zij er aan doen dat ik een rotdag gehad heb? Dat er iets vervelends is gebeurd op mijn werk en dat ik me dat persoonlijk aangetrokken heb? Dat ik een vol hoofd heb en een lijf vol stress? En dat ik die stress kwijt moet aan de eerste de beste die er (onwetend en onbedoeld) nog een schepje bovenop doet?
Nee, daar kunnen zij inderdaad niets aan doen. Waarom reageer ik die stress dan op hen af? Tja, de belangrijkste reden is dat ik me in huiselijke kring veilig voel. Man en dochter zullen altijd van me blijven houden (daar ga ik maar even van uit….), in tegenstelling tot mijn collega of mijn baas.
Maar ja, het is natuurlijk niet eerlijk dat ik mijn narigheid op hun bordje leg.
Volgende keer laat ik het niet zo ver komen. Dan spreek ik mijn onrust, twijfels en boosheid gewoon rustig uit. Op de goede plek, bij de persoon bij wie het hoort. En op het goede moment; vóórdat het allemaal borrelend overkookt.
En die vermoeidheid, daar wil ik mijn lieve gezin ook niet mee lastigvallen. Dus voordat ik naar huis ga, fiets ik een rondje extra, blaas in de auto even diep in en uit, of geniet stiekem van een ijsje op een terras. Om te ontspannen, zodat ik zonder mijn sores als een vrolijke, gezellige moeder en partner thuis kan komen.
Of zou ‘iemand’ (lees: man of dochter) me willen verwennen met iets ‘bepaalds’ (lees: een heerlijk kopje thee, een lekker koekje, glaasje port, blokje kaas, kussentje achter mijn rug, voetenmassage)? Dáár zou ik nou van opknappen!
En jij, maak je ook weleens mee dat jouw gedrag of humeur invloed heeft op het contact met je kind (of partner)? Hoe reageert hij/zij dan op jou? Heb je tips voor anderen?
Wil je eens onderzoeken naar wat jou in de weg zit in het contact met je kind?
En wil je dat ik met je mee kijk?
Dat kan bijvoorbeeld met een gratis telefonisch inspiratiegesprek .
Een Individuele Opvoedopstelling kan ook erg helpend zijn.
Net als een inzichtgevende workshop.
Geef een reactie