Hoe dóet ze dat?
Vol verbazing en bewondering kijk ik naar haar en haar gezin. Het ziet er allemaal zéér gemoedelijk uit. Af en toe een kleine strubbeling, maar die verdwijnt vanzelf, zonder dat zij zich er mee bemoeit. Als de kleintjes zich verdringen in de strijd om moeders aandacht, weet zij hen allemaal tevreden te houden. Ze geeft haar kinderen de ruimte die ze nodig hebben. En als er eens eentje de benen neemt, zorgt zij er zonder mopperen voor dat ‘ie weer in de buurt blijft.
Is zij nu een zogenaamde SUPERmoeder?
Het lijkt er wel op!
Welke moeder kan met zoveel gemak zo’n groot gezin managen? (Hoe deden ze dat vroeger, toen een groot gezin heel normaal was?).
Welke moeder heeft de zelfbeheersing om zich niet met ruziënde kinderen te bemoeien?
Welke moeder kan meerdere kinderen tegelijkertijd tevreden houden?
Welke moeder kan haar kind makkelijk loslaten?
Welke moeder blijft rustig als haar kind niet gehoorzaamt?
Welke moeder heeft geen stress?
Tja……..
Nou wil ik niet zeggen dat ik alles weet van het eendenbrein en het eendengedrag.
En ik wil ook niet zeggen dat eenden het makkelijk hebben: koud water, roofvissen, ratten.
En menselijke gevaren zoals scherpe hengelhaakjes, snelle boten en jagers op eendenborstfilet.
Spiegel
Maar ik wil wél zeggen dat deze eend een spiegel voor me is. Dat ik me door haar weer bewust ben van mezelf als ouder. En dat ik weer weet wat voor ouder ik graag wil zijn voor mijn kind (zonder meteen een SUPERmoeder te hoeven worden……)
Wie of wat houdt jou een spiegel voor? Ontdek het bijvoorbeeld d.m.v:
Workshop ‘(Stief-)kind als spiegel’
Gratis telefonisch inspiratiegesprek
Geef een reactie